Tijd voor het onbekende

Begin januari was eindelijk onze quarantaine voorbij en konden we weer op pad. We verbleven 4 dagen in San Francisco, wat een leuke stad! Dankzij de heuvels heb je in alle straten een verschillende doorkijk. Onze hotelkamer was op de 43ste verdieping en het uitzicht was schitterend. De toeristische trekpleisters waren voor ons ook echt de hoogtepunten: De Golden Gate Bridge, de historische trams en Alcatraz. De avond ervoor keken we de film Escape from Alcatraz, een van de favorieten van Maurice zijn vader. Hierdoor spreekt de echte locatie nog meer tot de verbeelding.

Het werd tijd om verder te gaan en de Verenigde Staten achter ons te laten. Maurice heeft deze eerste periode steeds gezegd: " Alles is herkenbaar. Je herkent veel uit films, series of GTA(computerspelletje)." Tijd voor het onbekende: Mexico.

We vlogen op Cancun, een populaire badplaats voor Amerikanen op het schiereiland Yucatan. Vanuit daar namen we een bus richting Valladolid. Dit is een oude koloniale stad midden op het schiereiland. Dit wordt ook wel het Maya Schiereiland genoemd. We bezochten een van de nieuwe wereldwonderen: Chichen Itza. Een eeuwenoude Maya stad met verschillende tempels en zelf een uniek balspelveld. Hoe het spel werd gespeeld zagen we een aantal dagen later in Merida. Twee teams spelen tegen elkaar met een rubberen bal van 4 kilo. Deze moet door de ring worden gegooid. Je mag hiervoor niet je ledematen of hoofd gebruiken en speelt dus alleen met je romp. Een spannend spel met veel losse heupen!

In deze regio heb je ook veel cenotes. Dit zijn grotten gevuld met zoet water, sommige meer dan 40 meter diep. Heerlijk voor een verfrissende duik.

En nu zijn we in Bacalar, een meer vlakbij de grens met Belize. Het wordt ook wel het meer van de zeven kleuren genoemd en tot nu toe is heel relax. De winterkleding die we in de VS droegen hebben we opgeborgen en hopelijk vanaf nu alleen maar slippers, jurkjes en korte broeken. Het is bijna elke dag zonnig en temperaturen liggen tussen de 25 en 30 graden.

We moesten wel even wennen aan Mexico en Maurice ervaarde zelfs een cultuurshock. We kunnen hier niet opgaan in de massa en vallen overal op. Ons Spaans is nog een beetje roestig waardoor je niet gemakkelijk een praatje aanknoopt. Gelukkig gaat het al beter. Je komt een heel eind met een glimlach en wat gebaren.

Tot slot, wat vonden we opvallend de afgelopen weken:
- Vele daklozen in San Francisco
- Massa’s Nederlanders in hier in Mexico. Tijdens onze walking tour in Merida waren er 10 andere Nederlanders. Mexico heeft als een van de enige landen geen inreisbeperkingen, ook zonder vaccinatie ben je hier welkom.
- Vegan is hier geen probleem. Gister de lekkerste taco’s tot nu toe gegeten: met gefrituurde bloemkool.
- Het aaien van zwerfhonden is nooit een goed idee. Een Franse meid bewees dit maar weer en werd in haar hand gebeten.

Hasta pronto!