Een aanrader voor iedereen

Hallo daar,

Het is alweer een maand geleden sinds onze laatste update en we hebben niet stil gezeten. De afgelopen periode hebben we Peru ontdekt en we kunnen het iedereen aanraden.

Onze trip begon in de hoofdstad Lima. Dit is een woestijnstad, kenmerkend voor zijn tropische temperaturen en minimale neerslag. Van die woestijn merk je niets in de stad. Dankzij het weer is er veel buitenleven en is de sfeer fijn.

Met de bus vertrokken we vanuit Lima richting Huacachina. Een oase in de woestijn en geliefd bij toeristen. De grootste attractie hier is sandboarden. Van te voren hadden we niet erg nagedacht over de tour maar toen we eenmaal voorin de buggy zaten en over de duinen scheurden konden we niet anders dan lachen, de video zegt meer dan 1000 woorden.

Mijn vegan hart werd ook in Peru niet teleurgesteld. Hoewel we voornamelijk verbleven binnen de begaande paden, was er overal lekker eten. In Arequipa hebben we zelfs genoten van vegan sushi. Best bijzonder als je weet dat er maar 2 andere locaties zijn in Latijns Amerika. De straten van Arequipa zijn trouwens bijzonder ingericht, op basis van beroep of product. In de ene straat allemaal kappers, de volgende kiprestaurants en ook de opticiens zaten bij elkaar en promoten allemaal dezelfde oogmeting.

Wat betreft corona was Peru wel streng. Buiten was het dragen van een masker verplicht en binnen moest je een dubbel of zo’n speciaal masker. Daarnaast werd in Lima ook je vaccinatiebewijs gevraagd. Tijdens onze bus en treinreis naar Machu Picchu deden ze er nog een schepje boven op: een spatscherm. Daartegenover keken we beide raar op toen we door een ober werden begroet met een hand dat is toch gek na zo’n lange tijd.

Het wereldwonder Machu Picchu konden we natuurlijk niet overslaan. We besloten om deze plek in een dagtour vanuit Cusco te bezoeken. Om 3 uur ’s ochtends ging de wekker, om 4 uur zaten we in de eerste bus en om 9.20 liepen we het park binnen. Door de hoogte en wolken was ik bang dat we het nauwelijks konden zien, maar niets bleek minder waar. Wat een schoonheid! Je kunt er uren naar blijven kijken maar loopt (bij ons onbewust) op een eenrichtingspad. Dit zorgt ervoor dat je toch wat gehaast doorloopt richting de stad en het uitzichtpunt achter je laat. Maurice heeft nog geprobeerd met praten en een zakcentje de bewakers over te halen om nog een keer naar boven te gaan, maar helaas zonder succes.

De Peruaanse bevolking heeft zich van vele kanten laten zien. Ze zijn behulpzaam, vriendelijk, bescheiden en sterk van geest. In hun uiterlijk herken je Aziatische kenmerken en de kapsels zijn altijd natuurlijk en zelden geverfd of gekruld. Achter het stuur zijn ze echter vrij agressief en hebben ze hun hand dichtbij de toeter. Een aantal verschillende reden voor toeteren zijn: pas op, ik ga voor, schiet op en mijn taxi is vrij. Het meest opvallende was wel dat ze niet stoppen voor zebrapaden, ook als het licht voor voetgangers groen is.

Nu zijn we alweer een paar dagen in Montevideo, Uruguay. Een land tussen Brazilië en Argentinië met een fijne sfeer. De mensen lijken hier wat meer op Portugezen en spreken Spaans met een nieuw accent. De stad kent verschillende gezellige foodhallen en auto’s stoppen weer voor zebrapraden. Vanuit hier reizen we binnenkort door naar Buenos Aires. 

Tot dan!