The start of something great…

De start van onze wereldreis. Verrassend genoeg verliep deze toch anders dan verwacht. Onze eerste bestemming Israël besloot een paar dagen voor vertrek een inreisverbod in te lassen vanwege de nieuwe coronavariant. Wat stom, ik was namelijk al weken aan het dromen over warme temperaturen, smeuïge hummus en krokante falafel. Deze plotselinge verandering bracht Maurice gelukkig niet van zijn stuk terwijl ik alle emoties wel voorbij heb zien komen.

Na 1,5 dag uitzoeken en afwegen waren we eruit: we gaan naar New York. Een stad die we in 2019 samen hebben bezocht en een beetje vertrouwd voelt. Vanuit daar zien we wel verder.

Op zondag 5 december konden we ‘s ochtends iedereen nog een laatste knuffel geven en daar gingen we. Bij de douane werden we ineens verzocht om mee te gaan naar achteren i.v.m. onze lange reisduur. Dit zorgt bij mij wel voor lichte paniek, je zult maar geweigerd worden. Gelukkig mochten we verder.

New York is bekend terrein maar het voelde dit keer anders. Het was echt rustig. Geen constante sirenes en gehaaste mensen met Starbucks bekers die voorbij schieten. Hoewel de toeristenstroom wel weer opgang komt, blijven de zakelijke gasten achter. In twee dagen hebben we de hele stad weer doorkruist en genoten van de uitzichten, grote koffies en vegan pizza.

Vanuit New York reden we afgelopen woensdag in vier uur met een Flixbus naar Washington DC. Ik ben opgegroeid in een transportfamilie en onderweg heb ik mij verbaasd over de trucks. Wat een wagens!

Eenmaal aangekomen bekeek ik tijdens het eten de openbare agenda van President Biden. Over 20 minuten zou hij per helikopter aankomen in de achtertuin van het Witte Huis. Wij haasten ons daarheen maar zo snel gaat het niet. Alle wegen worden afgezet en een helikopter scant de omgeving voor aanvang. Dan komen er drie helikopters overgevlogen en landt er een in de tuin. Wat een toestand en de volgende dag zagen we dit nogmaals gebeuren toen hij met de auto terugkwam.

Washington is indrukwekkend. Eindeloze Avenues en gigantische gebouwen. Een ding waar we beide van onze de indruk zijn is de manier waarop Amerikanen eren. Aan de National Mall staan monumenten voor o.a. George Washington, Abraham Lincoln en Franklin Roosevelt. We bezochten ook Arlington Cemetery. Van origine een militaire begraafplaats maar er liggen ook andere bekende Amerikanen waaronder John F. Kennedy. Er zijn ongeveer 400.000 graven verspreid over verschillende heuvels. Er is ook een graf voor de onbekende soldaat; voor Amerikaanse militairen van wie de overblijfselen niet konden worden geïdentificeerd. Iedere dag, de hele dag wordt dit monument bewaakt door een soldaat. Ik zag deze quote in lobby: “Soldiers never die until they are forgotten. Tomb Guards never forget.” Dit jaar bestaat deze traditie 100 jaar. Heel bijzonder.

Tot slot, dit is nog het begin en deze nieuwe wereldreizigers zijn nog in ontwikkeling. Maurice liet zijn net gepinde 60 dollar vallen en ik stond als enige enthousiast te zwaaien naar de presidentiele colonne.

Wat onze volgende bestemming wordt, dat is nog niet zeker. We willen richting Californië maar rechtstreeks of met een tussenstop in bijv. Miami dat is nog niet duidelijk.

We houden je graag op de hoogte.

Liefs,

Simone en Maurice